Formy aktywizacji osób bezrobotnych

Bezrobocie w Polsce znajduje się na rekordowo niskim poziomie, ale mimo tego Państwowe Urzędy Pracy nieustannie starają się aktywizować osoby nie posiadające zatrudnienia. Wprawdzie udzielana przez nie pomoc bazuje na dotacjach, to inne formy aktywizacji osób bezrobotnych również są przewidziane. W poniższym poradniku opisaliśmy najważniejsze z nich.

Jak podaje Główny Urząd Statystyczny, w lipcu stopa bezrobocia w Polsce wyniosła 7,1 procent. Tak niskiej wartości tego wskaźnika nie widzieliśmy od 26 lat, czyli od 1991 roku. Jeszcze lepsze dane podaje Eurostat. Ze względu na inną metodologię, specjaliści z europejskiego urzędu statycznego obliczyli, że w lipcu bez pracy w Polsce było tylko 4,8 procent osób. Taki wynik stawia nas przed gospodarkami Austrii, Luksemburga, Irlandii, Szwecji czy Francji. Według Biura Inwestycji i Cykli Ekonomicznych, bezrobocie w Polsce osiągnęło już “naturalny poziom”, a zatem o kolejne spadki będzie już trudno. Krótko mówiąc, w obecnej sytuacji ten kto chce to pracuje, a wśród osób bezrobotnych są osoby, które są w trakcie zmiany pracy i zarejestrowały się w urzędzie lub są długotrwale bezrobotne i tak naprawdę nie chcą znaleźć zatrudnienia.

Sytuację na polskim rynku pracy bardzo dobrze rozumie firma Weegree. Jesteśmy agencją pracy, która zatrudnia i poszukuje pracowników do pracy zarówno w Polsce, jak i za granicą. Niejednokrotnie znalezienie specjalisty spełniającego wymagania zawarte w ogłoszeniu wymagało od nas zaangażowania większego zespołu rekruterów. Nierzadko zdarza się nam również zatrudniać osoby pochodzące z Ukrainy ze względu na brak rodzimych pracowników.

W celu dalszej redukcji poziomu bezrobocia w Polsce, urzędy pracy stosują różne formy aktywizacji osób bezrobotnych. Przepisy dotyczące promocji zatrudnienia przewidują motywowanie pracowników m.in. poprzez stypendia, dodatki aktywizacyjne czy bony szkoleniowe. Ustawodawca zapewnia również dodatkowe wsparcie dla osób niepełnosprawnych, podejmujących zatrudnienie.

Formy aktywizacji osób bezrobotnych

Jedną z najpopularniejszych form mobilizacji jest staż. Osoba bezrobotna podpisuje umowę z urzędem pracy, a następnie jest delegowana do wykonywania pracy u określonego pracodawcy, z którym urząd zawarł porozumienie. W zamian za wykonaną pracę, pracownik otrzymuje stypendium w wysokości 120 procent kwoty zasiłku. Dodatkowo osoba odbywająca staż poza miejscem zamieszkania może się ubiegać o zwrot kosztów dojazdu. Staż trwa od 3 do 6 miesięcy, jednakże okres ten można wydłużyć nawet do 12 miesięcy. Dotyczy to jednak tylko bezrobotnych w wieku do 30 lat. Przy podpisywaniu tego typu umowy warto mieć na uwadze, że podjęcie jakiejkolwiek innej aktywność zawodowej w okresie trwania stażu automatycznie powoduje zerwanie współpracy z PUP. Po odbyciu stażu pracodawca ma obowiązek zatrudnienia danej osoby, przynajmniej na tyle samo miesięcy, ile trwał staż.

Bon stażowy

Może on zostać przyznany osobie poniżej 30 roku życia. Dotacja jest przyznawana przez starostę. Uprawnia ona osobę nieposiadającą pracy do podjęcia stażu u pracodawcy. Podobnie, jak w przypadku tradycyjnego stażu, pracownik po jego odbyciu musi zostać zatrudniony przynajmniej na ten sam okres. W ramach bonu, bezrobotnemu przysługuje zwrot kosztów przejazdu do pracy do wysokości 100 zł na miesiąc, zwrot kosztów niezbędnych badań lekarskich oraz stypendium stażowe do wysokości 120 procent zasiłku. Z kolei przedsiębiorca, który zatrudni bezrobotnego otrzymuje miesięcznie premię w wysokości 1513,50 zł.

Bon zatrudnieniowy

Rozwiązanie to daje przedsiębiorcy gwarancję refundacji części kosztów wynagrodzenia pracownika, wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne, pod warunkiem zatrudnienia osoby nieposiadającej pracy na minimum 18 miesięcy. Podobnie, jak w poprzednich przykładach, osoba bezrobotna nie może mieć więcej niż 30 lat. Wartość refundacji to 831,10 zł i jest wypłacana przez 12 miesięcy.

Osoba podejmująca zatrudnienie poza miejscem zamieszkania może liczyć na uzyskanie bonu na zasiedlenie. Warunkiem uzyskania tej formy aktywizacji osób bezrobotnych jest wiek wnioskującego (do 30 lat), wartość wynagrodzenia w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia wraz ze składkami oraz odległość (minimum 80 km) od miejsca dotychczasowego zamieszkania. Maksymalna wysokość przyznanego bonu to 200 procent przeciętnego wynagrodzenia za pracę. Osoba otrzymująca bon ma obowiązek udokumentować podjęcie zatrudnienia z wyszczególnieniem poziomu wynagrodzenia, a także udokumentować fakt osiedlenia się w innej miejscowości odpowiednio oddalonej od dotychczasowego miejsca zamieszkania. Pracownik musi również co miesiąc przez okres 8 miesięcy od dnia otrzymania bonu, udokumentować fakt kontynuowania zatrudnienia.

Co poza finansowymi formami aktywizacji?

Państwowy Urząd Pracy przewiduje również indywidualne i grupowe poradnictwo zawodowe, szkolenia z zakresu poszukiwania pracy, szkolenia specjalistyczne i studia podyplomowe. Ze szkoleń mogą skorzystać osoby m.in. posiadające pisemną gwarancję zatrudnienia od przyszłego pracodawcy, planujące otworzenie własnej działalności gospodarczej, pobierające rentę szkoleniową lub będące na okresie wypowiedzenia stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Podobne obostrzenia dotyczą studiów podyplomowych.

Urzędy Pracy przewidują również wsparcie w formie bonu szkoleniowego. Osoba bezrobotna w wieku do 30 lat może ubiegać się o zwrot kosztów jednego lub kilku szkoleń nadających uprawnienia zawodowe, niezbędnych badań lekarskich, przejazdu na szkolenia oraz zakwaterowania, jeżeli odbywają się poza miejscem zamieszkania.

Jak się przygotować do rozmowy rekrutacyjnej?

Zastosuj się do tych porad